rüzgara yaza ve aşka değğin

Rüzgar mıdır tenime değen serin akşamında sevdiğim şehrin, bir yaz akşamı? Senin soluğun gibi aslında rüzgardan ziyade kıpırtısına bakılırsa kalbimin, neden bilinmez aşık kadınlara rüzgar daha bir şiddetli eser, ya etekleri uçsun ya yanan kalbi biraz olsun serinlesin diye. Bu ara nedense sürekli kendi kendime konuşuyorum, yazmıyorum hiçbirini bir kenara, büyüsü bozulmasın diye sanırım, büyüsü bozulmasın diye düşündüğüm her şeyin büyüsü bozulmuşken bozulmayacak büyüleri hayal etmenin ne anlamı var bilemiyorum. Yaz akşamları bana en çok deli divane yaşanmış gençlik aşklarını çağrıştırır, pencereden kaçan kızlar, evin köşesinde bekleyen delikanlılar gelir gözümün önüne, sabaha yakın yakılan bir ateş gelir kumsalda...

o yüzden ayrılıklar sevdalara dahil.

Anlatmak zor bazı şeyleri hiç yaşamamış olanlara. Biriyle yaşadıklarını bir başkasına tasvir etmek, tam o esnada ne düşündüğünü ne hissettiğini tam olarak söylyebilmek mümkün değil. İşte tam da bu yüzden ayrılıklar da sevdalara dahil oluoyr. Çünkü yaşadığımız tek kişilik hayatlarla biriyle paylaştığımız çift kişilikler denk olmuyor bir türlü. Bir başkası oluveriyoruz onunla. Bir adım ötemizde duran bile anlayamıyor ikincisini. Bu yüzden de sahip çıkmalı insane ne yaşıyorsa ona. Benim demeli, benim aşkım, benim anılarım, bana kattıkları, benim yaşadıklarım bunlar demeli. Kimse anlamasa da, bazen ikinci kişinin kendisi bile anlamasa da insan vazgeçmemeli hatırlamaktan. Kocaman dolu dolu kahkahasını, haykırırcasına ağlamasını, yastığa yorgana kağıda kaleme düşen şelaleler gibi gözyaşlarını, içtiği sigaralardan oluşabilecek ekvator çizgisini ve içtiği içkilerden oluşacak Hint Okyanusu kadar hacmi. Onların hepsini ben yaptım, seninle yaptım, sensizliğim için yaptım diyebilmeli. Aşkına sahip çıkmak kendine, kendi anılarına sahip çıkmak çünkü. Bu evrende hiçbir şey bizim olmasa da, aşkımız bizim çünkü. Çünkü ayrılanlar hala sevgili, evrenin bir yerinde. Çünkü insan hayatı boyunca yumruk kadar kalbinde bedeninden büyük acılar ve sevgiler taşıyor. Bilerek ve isteyerek unutmuyor insan. Onu yaşatan, insan kılan tüm bunları. İşte o yüzden sevgi başka aşk başka şey olmuş. O yüzden her dilde ayrılmış birini sevmekle ona aşık olmak. O yüzden hayat güzelmiş. O yüzden ruhlar ve ruhlardan arta kalanlar, anılarımız ölümsüz. Biz ölümsüzüz.